02 January 2007

ဒီ Holiday မွာ အျပင္မသြားေတာ့ဘူး စိတ္ကူးေပမယ့္ မေန ့ညကရယ္၊ ဒီေန ့ မနက္ေစာေစာမွာပါ မေမက SMS ပို့ သတင္းေပးတာမို ့ ရန္ကုန္ နဲ ့ ေမျမိဳ နာမည္ၾကီး ဖိုရမ္မာႏွစ္ဦး ဒီေရာက္ေနတယ္ဆုိတာ သိရၿပီး သြားေတြ ့ ျဖစ္လိုက္ ပါတယ္။ ရန္ကုန္က နာမည္ၾကီး ဖိုရမ္မာႀကီးက သူတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပဲ သူ ့ခ်စ္သူ ေခ်ာေခ်ာေလးကိုပါ အပါ ေခၚလာတာကို ေတြ ့လိုက္ရပါတယ္။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ ဒီေလာက္နာမည္ႀကီးတဲ့ ဖိုရမ္မာ ႏွစ္ေယာက္ကို ၂၀၀၇ ႏွစ္ဦးမွာ အရွင္လတ္လတ္ အျပင္မွာ ျမင္ဘူးလိုက္တယ္။ စကားေျပာၾက၊ ေကာ္ဖီေသာက္ၾကနဲ ့ မနက္စာ စားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ေစတနာရွင္တစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ရိုးသားၾကိဳးစားတဲ့ အစ္ကိုၾကီးက ေကၽြးေမြးမယ္ ဆိုလို ့ CityHall သြား ေၾကးအိုးဆီခ်က္ စားျဖစ္တယ္။ City Hallကို ေစာေစာစီးစီး ေရာက္သြား လို ့လားမသိဘူး လူေတာ္ေတာ္ ရွင္းေနေသးတယ္။ ဒါေတာင္ ဒီေလာက္ လူရွင္းပါတယ္ ဆုိတဲ့ ၾကားထဲက ကၽြန္မရဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္နဲ ့ ေတြ ့ျဖစ္ေအာင္ ေတြ ့လိုက္ေသးတယ္။ ဒီႏိုင္ငံ က်ဥ္းတယ္ဆိုတာ ၾကာေလ ပိုသိေလပါပဲ။ ဒီႏိုင္ငံမွာ အားလပ္ရက္ဆို ဘယ္ကိုသြားသြား သိတဲ့ သူေတြကို ေရွာင္လႊဲမရ၊ ဟိုနားေတြ ့ ဒီနားေတြ ့ ေတြ ့ေနရ ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ကၽြန္မက ဒီႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တဲ့ သူမဟုတ္ေတာ့ ဒီေလာက္ သိသူမ်ားတာ မဟုတ္ေသးဘူးရွင့္။ ဒီမွာ ေက်ာင္းတက္ၿပီးမွ အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ သူေတြဆို ဘယ္ေလာက္မ်ား အသိအကၽြမ္း မ်ားၾကမလဲ မသိပါဘူး။

စားေသာက္ၿပီးေတာ့ ViVoCity ကို ခရီးဆက္ျဖစ္ၾကတယ္။ ဟိုမွာ သူမ်ားေတြ သြားသမွ်ေတြေနာက္ ေလွ်ာက္လိုက္ၾကည့္တာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျခေထာက္ ေညာင္းသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ Haagen-Dazs မွာေရခဲမုန္ ့ စားျဖစ္တယ္။ ေရခဲမုန္ ့ ေကၽြးသြားတဲ့ ေမၿမိဳ ့မွ အစ္ကိုႀကီး ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
သူတို ့နဲ ့လမ္းခြဲၿပီး အိမ္တန္းမျပန္ေသးပဲ... မမြန္နဲ ့ ဟုိဆိုင္ဒီဆိုင္ ေလွ်ာက္ၾကည့္၊ ဘာဂါကင္း ၀င္ၿပီး ဘာဂါစား၊ ၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္အတြက္ လူႀကံဳနဲ ့ေပးဖို ့ ေခ်ာကလက္နဲနဲ ၀ယ္ျဖစ္လိုက္တယ္။ တေနကုန္လမ္းေလွ်ာက္ရေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ မလွုပ္ခ်င္ ေလာက္ေအာင္ ေျခေထာက္ေတြက ေညာင္းညာေနပါၿပီ။ ေရွ ့အားလပ္ရက္ ၃ ရက္မွာ အိမ္တြင္းေအာင္းေနတဲ့ ကၽြန္မ ေနာက္ဆံုးရက္မွ အျပင္ထြက္လိုက္ေတာ့လည္း မနက္ ၉း၃၀ ကေန ည ၈း၃၀ အထိပါပဲလား။