ငယ္ငယ္တုန္းက တို ့ဘ၀အရြယ္

အသက္ၾကီးလာေလ စိတ္တူကိုယ္တူ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ဆိုတာ ရွာရ ခက္ေလပဲဆိုတာ သတိထားမိရာကေန ငယ္ငယ္တုန္းက ကစားေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္းေတြးေနမိ ရင္း သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ျပန္ၿပီး နားေထာင္ျဖစ္တယ္္။ အရင္တုန္း ကဆို ဒီသီခ်င္းကို ဘယ္အခုလို နားေထာင္ေနပါ့ မလဲ။ ခုေတာ့ အေသအခ်ာ နားေထာင္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေယာင္ေပးစူးေတြ မထားခဲ့ရ၊ ေကာင္ရိုးပံုေတြၾကား မေဆာ့ခဲ့ရ၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမွာ ခိုသြာမဖမ္းခဲ့ဘူး ေပမယ့္ ဒီသီခ်င္းထဲက ကေလးေတြလိုပဲ အေဆာ့သန္ ကစားသန္ၿပီး အေမ့ ဆူတာခံလို ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ အသည္းအသန္ ကစားခဲ့ဖူး ပါတယ္။ အဲ့ဒီ သီခ်င္းထဲက ဒီစာသားေတြကို ၾကိဳက္တယ္။

ငယ္ငယ္တုန္းက တို ့ဘ၀အရြယ္၊ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလို ့ အားေမ့ဖြယ္
ေပါင္းေဖာ္သဟာေဆြ မာေစေၾကာင္းလို ့ ဆုေတာင္းပါတယ္
တနယ္တေက်း အေ၀းကကြယ္၊ အခုမ်ားျဖင့္ ေဆြးၾကဖြယ္
ဘ၀သံသရာ၀ယ္ ကိုယ္တာကိုယ့္အေရး မေအးၾကတယ္..

တခါတေလ ဒီက Playground ေတြမွာ ကစားေနတဲ့ ကေလးေတြကိုေတြ ့ရင္ ကၽြန္မတို ့ငယ္ငယ္က ၿခံက်ယ္ၾကီးထဲမွာ အရြယ္စံု ကေလးေပါင္းမ်ားစြာစုၿပီး ကစားနည္းေပါင္းမ်ားစြာကို ကစားခဲ့ၾကတာ သတိရမိတယ္။ ကၽြန္မတို ့မိဘေတြက ေနပူထဲမထြက္၊ ျခံျပင္မထြက္ရင္ၿပီးေရာ၊ ျခံထဲမွာ ၾကိဳက္တာ ကစားခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ အရိပ္ရွိရာမွာ တေနကုန္တေနခန္း ထုတ္စီးတုိးတန္း၊ လိုက္တန္းေျပးတန္း၊ ေရႊစြန္ညိဳ၊ တူတူပုန္းတန္း၊ ဒံုထုတန္း(ကၽြန္မတို ့က အဲ့လို ေခၚၾကတယ္) ၊ စစ္တိုက္တန္း၊ ေဘာလံုးကန္တန္း၊ အဖြဲ ့လိုက္ ၾကက္ေတာင္ရိုက္တန္း၊ ေနာက္ ေက်းရြာတည္တန္း ကစားၾကတာမွတ္မိတယ္ ( ေစ်းသည္၊ ေစ်း၀ယ္၊ စာသင္ေက်ာင္းေတြ က ဆရာမေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ဘုန္းၾကီးေတြလုပ္ၿပီး ကစားၾကေသးတယ္) အင္း...သိသမွ် အုပ္စုဖြဲ ့ကစားၾကရတဲ့ ဗမာရိုးရာ ကစားနည္းေပါင္းမ်ားစြာကို ကစားခဲ့တယ္ ဆိုရမယ္။ ေနာက္ၿပီး အဲ့ဒီအခ်ိန္က ျမန္မာ့အသံမွာလာတဲ့ (စေန ့ေန ့ေန ့လည္မွာ ထင္တယ္ပါတယ္) အဖြဲႏွစ္ဖြဲ ့ခြဲၿပီး ၿပိဳင္ၾကတဲ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ကစားနည္းေပါင္းမ်ားစြာကိုလည္း အတုယူၿပီး တေပ်ာ္တပါး ကစားခဲ့ၾကဘူးတယ္။ မိုးမရြာတဲ့ ညေတြဆိုရင္ မုိးအေတာ္ခ်ဳပ္တဲ့အထိ ကစားၾကတယ္။ တခါမ်ား မိုးတြင္းၾကီးမွာ ေရျပည့္ေနတဲ့ ေျမာင္းေတြထဲဆင္းၿပီး တလားဘီးယားတို ့၊ ငါးရန္ ့ေတြ အဖမ္းေကာင္းလို ့ အေမရိုက္တာ ခံလိုက္ရေသးတယ္။ ေက်ာင္းမွာဆို ၿငိမ္သေလာက္ အိမ္မွာ အေသကစားတဲ့ ကေလးေတြလို ့ ေျပာလုိ ့ရမယ္ ထင္တယ္။ တဦးတည္းေသာသားျဖစ္လို ့ ငယ္ငယ္က ကစားေဖာ္မရွိလို ့ စိတ္ၾကိဳက္ မကစားခဲ့တဲ့ အေဖက ကစားခ်င္သေလာက္ကစား ေတာ္ရံုဆို တားေလ့မရွိတာေၾကာင့္ လည္းပါမယ္။ ကၽြန္မတို ့က အရုပ္ေတြနဲ ့ကစားရတာထက္ ကေလးေတြ အမ်ားၾကီးနဲ ့ ကစားရတာကို ၾကိဳက္တယ္။ ဟိုးငယ္ငယ္တုန္းကေပါ့။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ ့ ဖုန္းေျပာတုန္းကေတာင္ ခုအသက္အရြယ္မွာ ဟိုး... အရင္ကလို ခင္မင္ဖို ့ေကာင္းတဲ့၊ ရိုးရိုးသားသားခင္မင္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြ ေတြ ့ဖုိ ့ဆိုတာ အရမ္းခက္တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းနဲ ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက ခင္မင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ တန္းဖိုးကို ၾကာေလ ပိုၿပီး သိလာရတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။ ေနာက္ၿပီး ငယ္ငယ္တုန္းက သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ေမ့ရခက္တယ္ မဟုတ္လား။ အထက္တန္း နဲ ့ တကၠသိုလ္ တက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ အဆက္အသြယ္ ရွိေသးေပမယ့္၊ ငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ေတာ့ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနတာ မ်ားတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆို ဟိုး... ငယ္ငယ္တုန္းက ကစားေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို တခါေလာက္ေတာ့ ျပန္ဆုံခ်င္ပါေသးတယ္။

အေကာ္ဒီယံအုန္းေက်ာ္ - ေယာင္ေပစူး

တို ့ငယ္ငယ္တုန္းအရြယ္ ေရာင္ေပးစူးကေလးေတြနဲ ့ကြယ္
ပုဆိုးကို စလြယ္သိုင္း ရြာ၀ိုင္းပတ္လယ္
ေျပးလႊားေပ်ာ္ပါးတယ္ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအေဖာ္မ်ားနဲ ့
ေကာင္ရိုးပံုေတြၾကား တူပုန္းကစားၾကတယ္။

ခင္ခင္မင္မင္ၾကင္နာရွာတယ္ တို ့မ်ားငယ္ငယ္
တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ အေပ်ာက္မခံၾကပဲ တတြဲတြဲနဲ ့ကြယ္
အလည္လြန္ကာ အိမ္ကိုျပန္ရင္ အေမကဆူတယ္
ၾကိမ္းေမာင္းလို ့ အရိုက္ခံထိလည္း အတြဲမပ်က္ၾကတယ္။

ရြာဦးက ဆရာေတာ္ေက်ာင္း၀ယ္
တုိ ့အေပါင္းအေဖာ္္ေယာင္းရင္းေတြ တခ်ီတေမာင္းသြားလို ့ကြယ္
ေက်ာင္းပုံေပၚ၀ယ္ ခိုေတြဖမ္းလို ့ ခါးပိုက္ေဆာင္မွာလြယ္
ဆရာေတာ္မိရင္ အေဆာ္ခံထိမွာ စိုးတယ္.. စိုးတယ္.
ဖ၀ါးနဲ ့တင္ပါး တသားထဲ ေျပးၾကတယ္.

ငယ္ငယ္တုန္းက တို ့ဘ၀အရြယ္၊ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလို ့ အားေမ့ဖြယ္
ေပါင္းေဖာ္သဟာေဆြ မာေစေၾကာင္းလို ့ ဆုေတာင္းပါတယ္
တနယ္တေက်း အေ၀းကကြယ္၊ အခုမ်ားျဖင့္ ေဆြးၾကဖြယ္
ဘ၀သံသရာ၀ယ္ ကိုယ္တာကိုယ့္အေရး မေအးၾကတယ္..

အရင္ကဆို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ တုိ ့တေတြမယ္
ေျပးလႊာကစားလို ့ကြယ္ အပူပင္ ေ၀းခဲ့ေလတယ္.
ဘ၀ဆိုတာလည္း နားမလည္ အသိတရားေတြက မၾကြယ္
အခုမ်ားျဖင့္ကိုယ္စီကိုယ္စီ ၾကင္ေဖာ္အသြယ္သြယ္
သားရယ္ သမီးရယ္ ေသာကမီးႏြယ္ ေလာကၾကီးအလယ္
ဘ၀တိုက္ပြဲ အႏိုင္ႏႊဲၾကတယ္။

Song Credit to Ko AwLanMg and SoeMoe