ဒီတစ္ပတ္ အားလပ္ရက္မွာ ဘယ္မွမထြက္ျဖစ္ဘူး။ ထမင္းဟင္းေတာင္ ဟိုေန ့က ၀ယ္ထားတာေတြနဲ ့ပဲ ခ်က္ျပဳတ္ စားျဖစ္တယ္။ ႏွစ္ရက္လံုး အြန္းလိုင္းကေန Lecture တက္ေနရေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္လို ကုန္သြားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ဘူး။ မသိေသးတာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား သိလိုက္တဲ့ အတြက္ အက်ိဳးရွိရွိ အခ်ိန္ေတြ ကုန္သြားတယ္လို ့ေျပာႏိုင္မယ္ ထင္တယ္။ ဘာစာမွ မဖတ္ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ ့ အားလပ္ရက္ေတြ ကုန္ေနတာ အေတာ္မ်ားေနၿပီမဟုတ္လား။
စေန ေန ့က မနက္ ၁၀ နာရီေလာက္ကေန ညေန ၃း၃၀ ေလာက္အထိ၊ တနဂၤေႏြေန ့ကေတာ့ မနက္ ၁၁ နာရီေလာက္ကေန ညေန ၅း၀၀ အထိ။ အဲ့လို စာမဖတ္တာၾကာလို ့လားမသိဘူး၊ ထိုင္ရာမထ အာရံုစိုက္ၿပီး နားေထာင္ရတာ အေတာ္ မလြယ္တဲ့ကိစၥပဲ ဆိုတာကို သိလိုက္ရတယ္။ ဒါေတာင္ သက္ေသာင့္သက္သာ ကိုယ့္အိပ္ခန္းထဲက ကြန္ျပဴတာေရွ ့မွာမို ့ ေတာ္ပါေသးတယ္။ Lecture ခန္းထဲမွာ ၈ နာရီေလာက္ အတန္းတက္ရမယ္ဆို ေတြးေတာင္ မေတြးရဲေတာ့ဘူး။ အေျခအေနေပးရင္ ေက်ာင္းဆက္တက္ရင္ ေကာင္းမလားဆိုတဲ့ အေတြးကို အေတြးတစ္ခုအေနနဲ ့ပဲ ရပ္ထားဖို ့ စဥ္းစားေနပါၿပီ။ ဒီႏွစ္ရက္မွာ ညေနေစာင္းလို ့ နားလို ့ ရၿပီဆိုတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ေခါင္းကိုက္ေနတာ မ်ားတယ္။ ေခါင္းကိုက္ ေပ်ာက္ေဆး ေသာက္ၿပီး အိပ္လိုက္မွ သက္သာရာရတဲ့ အေျခအေန။ တစ္ေနကုန္နီးပါး တတြတ္တြတ္ေျပာဆို ရွင္းျပေပးရတဲ့လူေတာ့ ဘယ္လိုေနမလဲ မသိဘူး၊ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထိုင္ၿပီး နားေထာင္ရသူ ကၽြန္မေတာ့ အေတာ္ပင္ပန္းတယ္လို ့ ခံစားသြားရပါတယ္။ တျခားဟာေတာ့ ျမန္မာရုပ္ရွင္ နည္းနည္းလည္း ၾကည့္ျဖစ္လိုက္တာပဲ ရွိတယ္။
ဒီတစ္ပတ္ အားလပ္ရက္ေတြဟာ စိတ္ညစ္စရာ ေထြေထြထူးထူးလည္း မၾကံဳေတြ ့ရ၊ အိပ္ေရး၀၀လည္း အိပ္ျဖစ္၊ အစားမွန္မွန္ စားျဖစ္၊ အက်ိဳးရွိတာေတြ လုပ္ျဖစ္ၿပီး၊ အရင္က ကၽြန္မ မသိေသးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ာကို သိလိုက္ရတဲ့အတြက္ အက်ိဳးရွိတဲ့ အားလပ္ရက္ေတြလို ့ ဆိုရပါမယ္။
No comments:
Post a Comment