Leisure

အထက္တန္းေက်ာင္းတက္တုန္းက သင္ရတဲ့ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ အဲ့ဒီတုန္းက အဓိပၸါယ္ကို နားမလည္ဘဲ သင္လို ့သာ က်က္မွတ္ ခဲ့ရပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ့ အြန္လိုင္း Status မွာတင္ထားတဲ့ စာသားေတြေၾကာင့္ ဒီကဗ်ာနဲ ့ ျပန္ၿပီး ရင္းႏွီးခဲ့ရတယ္။ တံုးတယ္ပဲ ေျပာရမလား၊ ပထမဆံုး ဒီကဗ်ာကို ျပန္ဖတ္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္က ဘာကို ဆိုလိုမွန္း သိပ္သေဘာမေပါက္ခဲ့ ပါဘူး။

ေနာက္ပိုင္း ကဗ်ာေလးကို ေသခ်ာဖတ္ ၾကည့္ၿပီး ဘာကိုဆိုလုိလည္း သေဘာေပါက္သလိုလို ရွိလာတဲ့ အခါ ဒီကဗ်ာေလးကို ကၽြန္မ ႏွစ္သက္လာပါတယ္။ ဟုိတေလာကေတာ့ ဒီကဗ်ာကို ျမန္မာဘာသာျပန္ ထားတာေလးကို စာအုပ္တစ္အုပ္မွာ ေတြ ့လိုက္ရလို ့ မွတ္သားထားခဲ့ပါတယ္။

ဒီကဗ်ာနဲ ့ ဆိုင္မဆိုင္ေတာ့ မသိဘူး၊ ကၽြန္မ ေတြးမိတာ တစ္ခုက.... ဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္ရွဳပ္ေနပါေစ အားလပ္ခ်ိန္ကို ရေအာင္ယူၿပီး စိတ္ကို ၾကည္လင္ေအာင္ေနတယ္ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ကာယကံရွင္ အေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္။ အားလပ္ရက္ေတြ ယူၿပီး ခရီးေတြသြားေနမွ၊ တစ္ေန ့မွာ အားလပ္ခ်ိန္ဆိုၿပီး ၂ နာရီ ၃ နာရီေလာက္ အနည္းဆံုးယူႏိုင္မွ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ေနရမွ ဘ၀ေတြက ေနေပ်ာ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္ရွုပ္ေနပါေစ တစ္ေန ့တာ လုပ္စရာေတြကို လုပ္ေနရင္းနဲ ့ပဲ ရနိုင္တဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ပတ္၀န္းက်င္ အလွအပကို ခံစားပါ၊ အတၱေတြ၊ ငါမွငါဆိုတဲ့ မာနေတြ၊ လိုခ်င္တက္မက္မွု ့ေတြကို ေလွ်ာ့ၿပီး ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ ရွိေနတဲ့ သူေတြကို တန္ဖိုးထား၊ စိတ္ၾကည္ႏူး ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္၊ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ေက်နပ္မွု ့ရွိေအာင္ ေနမယ္ဆို လူ ့ဘ၀ႀကီးက ေနေပ်ာ္မွာပါ။

ကိုယ္လိုခ်င္တာ တစ္ခုအတြက္ တစ္ပတ္ ၇ ရက္ အလုပ္လုပ္ၿပီး နားခ်ိန္မရွိဘူး ၿငီးေနသူမ်ားကို ေတာ့ ဘာမွ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ :D

Leisure
by William Henry Davies

What is this life if, full of care,
We have no time to stand and stare.

No time to stand beneath the boughs
And stare as long as sheep or cows.

No time to see, when woods we pass,
Where squirrels hide their nuts in grass.

No time to see, in broad daylight,
Streams full of stars like skies at night.

No time to turn at Beauty's glance,
And watch her feet, how they can dance.

No time to wait till her mouth can
Enrich that smile her eyes began.

A poor life this if, full of care,
We have no time to stand and stare.

နားခ်ိန္
ဘာသာျပန္သူ - ေဒါက္တာေမာင္ျဖဴး

ဘာ ဘ၀လဲ ေၾကာင့္ၾကေဌးအင္၊
ရပ္ေငးခ်ိန္သာ မရွိပါလွ်င္။

ေနပူႀကဲႀကဲ ခရီးသြားေန၊
ေတြ ့သားစမ္းအိုင္ မထိုင္သာေခ်။

စိမ့္ႀကီးၿမိဳင္ႀကီး ျဖတ္သြားေသာခါ
၀င္းထိန္ေတာက္ပ၊ ပန္းမ်ားမေမွ်ာ္သာ။

စိမ္ေျပနေျပ ရပ္နားကာလွ်င္၊
ကၽြြဲႏြားပမာ မေနသာအင္။

အပ်ိဳမ်က္စိ သမင္ၾကည့္ကို၊
ရပ္နားၾကည့္ရန္ အခ်ိန္မပို။

ၿပံဳးၿပီးစကား ဆုိျငားေအာင္မွ၊
ေစာင့္ဆိုင္းဖို ့ရာ ခ်ိန္ပိုမရ။

ညံ့ေသးဤဘ၀ ေၾကာင့္ၾကေဌအင္၊
ရပ္ေငးခ်ိန္သာ မရွိပါလွ်င္။