ကဗ်ာတစ္ပုဒ္

ဒီကဗ်ာေလးကို ကူညီရွာေဖြေပးခဲ့တဲ့ ကိုသူရိန္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

လူတေယာက္ ကြယ္လြန္ျခင္း
လူတေယာက္. ဘ၀နိဂံုး
အဆံုးသုိ႔ ေရာက္ၿပီ
ဂူထဲမွာလဲေလ်ာင္း
မူလရပ္ဌာန္သုိ႔
ျပန္မလာေတာ့ၿပီ
ခ်ဳိၿမိန္ေသာ သတိရျခင္းႏွင့္
တသသ ျမင္ေယာင္ေနရုံမွ အပ
သူ႕ဘ၀ ရွင္သန္လာျခငး္မရွိ
ဇာတိ ဒီမွာ ဇာတ္ဆံုးၿပီ
ငယ္စဥ္က သူငယ္ခ်င္းမ်ား
ယံုၾကည္ခ်က္တူ ရဲေဘာ္မ်ား
ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ား
လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဘက္မ်ား
သူ႕ဇနီးႏွင့္သားသမီးမ်ား
စည္ကားစြာ လုိက္ပုိ႔
သူ႕ဘ၀. ေနာက္ဆံုးဆံုးခရီးသုိ႔
ယပ္ေတာင္ကေလးကမ္း
ႏႈတ္မဆက္တမ္း ထြက္ခြာသြား
အနားယူ အိပ္စက္ျခင္းပဲလား
ဘ၀သစ္တခု ကူးေျပာင္းျခင္းပဲလား
က်န္ရစ္သူမ်ားမွာေတာ့ ရင္ဟာၿပီး
ဘ၀င္ နာသလုိလုိ
ငုိခ်င္ရက္နဲ႔ အငုိဖံုး
အၿပံဳးကေလး ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲနဲ႔
ခဲြခြာျခင္းကုိ ခံစားေနရၿပီ
သူ ဆုိးခဲ့ ေတခဲ့သမွ်
သတိရစရာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ
သူ ရဲရင့္ခဲ့သမွ်
အမွတ္တရ ေက်ာက္တုိင္သဖြယ္
သူ ကြယ္လြန္ခါမွ
သူရုပ္ပံုက ပီသလာ
ဘယ္မွာ ေပ်ာက္ဆံုးလုိ႔လဲကြယ္
လူတေယာက္ ေသၿပီးေနာက္
ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာက ရုပ္ခႏၶာပဲ
ူသူ႕ေျခရာ လက္ရာ
အလုပ္နဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာကေတာ့
ထာ၀စဥ္ ရွင္သန္လ်က္ပါပဲကြယ္

၉။ ၆။ ၉၉ ေန႔က ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ကုိဖုိးထင္ရဲ႕ ၁၁။၆။ ၉၉ အသုဘကအျပန္
တင္မိုး
၁၂ ဇြန္ ၁၉၉၉ စေနေန႔ နံနက္ခင္း