ဝယ္ၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ ့ေပါင္ခ်ိ္န္ၾကည့္တယ္။ အိမ္မွာရွိတဲ့ လူေတြအားလံုး ကၽြန္မရဲ့ ေပါင္ခ်ိန္စက္ေလးမွာ လာစမ္းခ်ိန္ၾကည့္ၾကတယ္။ လူတိုင္းဝ လာတယ္၊ ကၽြန္မက လြဲရင္ေပါ့။ ကၽြန္မကေတာ့ အရင္ကထက္ နည္းနည္းပိုပိန္ သြားတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ရွိလည္းေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူး။ ဟီး ဟီး။ ပိန္သြားတယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ ဒီေလာက္ပဲရွိမယ္ မထင္ဘူး။ စိတ္ကို ေလ သြားတာပဲ။ ကၽြန္မရဲ့ ခ်စ္သူကို ကၽြန္မခု ဘယ္ေလာက္ ေပါင္ခ်ိန္ရွိေနလည္း မေျပာရဲေတာ့ဘူး။ သူသိရင္ ဒီေလာက္ေတာင္ ပိန္ေနရလားဆိုၿပီး ဆူမွာ။ ဆူတာ သူ ့အလြန္ မဟုတ္ပါဘူး။ သူက ကၽြန္မကို အစာမွန္မွန္ စားဖို ့ အၿမဲေျပာတယ္။ ေန ့လယ္စာ စားခ်ိန္ ဖုန္းဆက္ရင္္လည္း အစာကုန္ေအာင္စားဖို ့ အၿမဲ သတိေပး၊ မနက္ဆိုလည္း ႏြားႏို ့ေသာက္၊ ညဆို မိုင္လို ေသာက္လို ့ မွာတဲ့ ၾကားက ကၽြန္မကလည္း ကၽြန္မပါပဲ။ ဝလာတယ္ကိုမရွိ၊ ပိန္ၿမဲ ပိန္လွ်က္ပါပဲ။အရင္ က ႏြားႏို ့နဲ ့ မိုင္လို ေသာက္လို ့မရဘူး။ ေသာက္တာနဲ ့အမ္ ခ်င္တယ္။ ခုေတာ့ မနက္နဲ ့ ညေတြမွာ ခ်စ္သူက ဖုန္းဆက္၊ အတင္းေသာက္ခိုင္းလို ့၊ ႏွာေခါင္းပိတ္ ေသာက္ရင္နဲ ့ေတာ့ အဲ့ဒါေတြေသာက္လို ့ ဝင္လာၿပီ။ တုိးတက္လာတဲ့ သေဘာလို ့ ေျပာရမယ္။ ဒါေတာင္ခုတေလာ သူကမေျပာလို ့ မေသာက္ျဖစ္ျပန္ဘူး။ သူ ့ခဗ်ာလည္း အၿမဲလိုက္ေျပာ ေနရတာ ပင္ပန္းသြားၿပီနဲ ့တူပါရဲ့။
ဒီေန ့ေပါင္ခ်ိန္စက္ေလး သြားဝယ္တာကလည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဝလာမလာ သိခ်င္လို ့ပါ။ နည္းနည္း ဝလာရင္ ပိုၿပီး အားတက္သေရာနဲ ့ အစာေတြ မွန္မွန္စား၊ အိပ္ေရး ဝေအာင္အိပ္ လုပ္ျဖစ္မလားလို ့။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ စမ္းၾကည့္တာေပါ့။ ဒီေန ့ ေပါင္ခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိန္ေနတာ သိလိုက္ရလို ့ ညစာလည္း စားလိုက္တယ္၊ အိပ္ခါနီး မိုင္လုိေသာက္ၿပီး ေစာေစာအိပ္မယ္။ ကိုယ္ကိုကိုယ္ ဂရုစိုက္ပါ၊ ဝေအာင္လုပ္ပါ၊ ဒီေလာက္ပိန္ေနတာ ျမင္ရတာ စိတ္မခ်မ္းသာဘူးလို ့အၿမဲ ေျပာေနတဲ့ မိဘေတြနဲ ့ ခ်စ္သူ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္ဦးမယ္။
တစ္ခုေျပာရဦးမယ္၊ ကၽြန္မကို ကီလို ၄၀ ျပည့္တဲ့ေန ့ လုပ္ခ်င္တဲ့ အရုပ္ေတြ ဝယ္ပို ့ေပးမယ္လို ့ ေျပာတဲ့ ေမာင္ငယ္တစ္ေယာက္၊ လိုခ်င္တာ ဝယ္ေပးမယ္၊ စားခ်င္တာ လိုက္ေကၽြးမယ္ ေျပာတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္။ ၄၅ ကီလို ရွိရင္ ႀကိဳက္တာ အကုန္ဝယ္ေပးမယ္ ေျပာထားတဲ့ ေမာင္ငယ္ကတစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ သူတို ့ေျပာတာ ၾကာလွ ရွိၿပီေပါ့၊ ကၽြန္မကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ သူတို ့ကို တစ္စံုတစ္ရာ ဝယ္ခိုင္းခြင့္ တစ္ခါမွ မရဘူးေသးပါဘူး။
No comments:
Post a Comment