ငါတရားစီရင္ေတာ္မူခန္း

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ငါတရားစီရင္ေတာ္မူခန္း
ထူးအိမ္သင္

အလင္းႏွစ္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ.....
ငါ နဲ႔ ငါ့ဘ၀ ေ၀းကြာ.... အတၱတစ္ခု နဲ႔ အတၱကို ျပန္ေျမွာက္
ငါ့ကို ငါက ရွံဳ ႔ခ်.... ငါ့ကို ငါပဲ အားက်
အဆံုးအစမသိတဲ့ ခရီးမွာ... လမ္းျပကြန္းပတ္စ္လဲ မပါ
ေလာကပညတ္မ်ားထဲ ငါဘယ္မွာ
ငါ့ကို ငါက ရွံဳ ႔ခ်.... ငါ့ကို ငါပဲ အားက်

ငါ တည္ေဆာက္ခဲ့ရသမွ် .... ျပန္ျပီး ျဖိဳခ်....
ငါ စုေဆာင္းခဲ့ရသမွ် .... ငါ စြန္႔လႊတ္လိုက္ရ..
ငါ သိထားခဲ့ရသမွ်... ငါ ေမ့ဖို႔ ၾကိဳးစား..
ငါ မရွိ... ငါ မသိ... ငါ ၏ ငါ အမွားမ်ား . . .

ငါ သိပ္မသိေသာ ... ငါ့ရဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္က..
ငါ နားမလည္ေသာ ... ငါ့ရဲ့ အျခားတစ္ဖက္က..
ငါ အကြၽမ္းမ၀င္ေသာ ... ငါ့မွာ ...
ငါ့ကို ငါက ရွံဳ ႔ခ် .... ငါ့ကို ငါပဲ အားက်
ငါ ေပ်ာက္ေနဆဲ ... ငါ့ရဲ ႔ အနီးဆံုးမွ ...
ငါ လိုက္ရွာဆဲ ... ငါ့ရဲ ႔ အေ၀းဆံုးက ...
ငါ နဲ႔ ငါ ၾကား ဗ်ာမ်ားေနဆဲ ... ငါ ...

လူ ့ကလပ္စည္းမ်ား အတြင္းမွာ ...
ငါ စိုးသိပ္တိုး တဖ်တ္ဖ်တ္ခါ
အတၱတစ္ခုက အတၱကို ေစစား
ငါ့ကို ငါက ရွံဳ ႔ခ်.... ငါ့ကို ငါပဲ အားက်

မီးမ်ားနဲ႔ ကင္းေ၀းရာ... ငါမီးထြန္းျပီးေတာ့ လိုက္ရွာ
ငါ့လမ္း ပညတ္မ်ားနဲ႔ ငါ အလယ္မွာ
ငါ့ကို ငါက ရွံဳ ႔ခ်.... ငါ့ကို ငါပဲ အားက်

.....
.....

ငါ ေပ်ာက္ေနဆဲ ... ငါ့ရဲ ႔ အနီးဆံုးမွ ...
ငါ လိုက္ရွာဆဲ ... ငါ့ရဲ ႔ အေ၀းဆံုးက ...
ငါ နဲ႔ ငါ ၾကား ဗ်ာမ်ားေနဆဲ ... ငါ ...

Credit to shinyehtut from NativeMyanmar

Other Post : ငါ - မင္းသု၀ဏ္