06 May 2008

မနက္က ရန္ကုန္ကို ဖုန္းေခၚလို ့ရလို ့ အေမနဲ ့ စကားေျပာလိုက္ရတယ္။ အိမ္ဖုန္းကို ေခၚလုိ ့ မရေသးဘူး။ ဟန္းဖုန္းကို ေခၚမွ ရတယ္။ ရန္ကုန္ျမိဳ ့ထဲပိုင္းက အိ္မ္ဖုန္းေတြကလြဲရင္ တျခားေနရာေတြမွာ အိမ္ဖုန္းလိုင္းေတြ ပ်က္ေနတုန္းလို ့ အေမက သတင္းေပးတာပဲ။ အိမ္အေၾကာင္း သတင္းေမးျဖစ္တယ္။ အိမ္မွာ ရွိတဲ့သူေတြ ခုလို အေျခအေနမ်ိဳးဆို အျပင္ထြက္မွာ မဟုတ္တာေၾကာင့္ တျခားအေၾကာင္းေတြေမးလဲ သိၾကမွာ မဟုတ္တဲ့ အတြက္ မေမးျဖစ္ဘူး။ ကံေကာင္းလို ့ အိမ္မွာ ဘာမွ ၾကီးၾကီးမားမား ထိခိုက္မွဳ ့မရွိတာ ျဖစ္ေၾကာင္း အေမက ေျပာျပတယ္။

About my home from Yangon

အိမ္မၾကီးဘက္မွာ ျပဴတင္းေပါက္ မွန္ေတြ ကြဲသြားတာ၊ အိမ္ေဘးဘက္က ေရတံေလွ်ာက္ေတြ ျပဳတ္က်ကုန္တာ ကလြဲရင္ အရမ္းမထိခိုက္ဘူးလို ့သိရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကားဂိုေတာင္ဘက္က အမိုးအုတ္ကၽြတ္ တခ်ိဳ ့ေတာ့ ကြာသြားတယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီမွာ အိပ္ေနတဲ့သူေတြေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ဘူးလို ့ေျပာပါတယ္။ မုန္တိုင္းျဖတ္တဲ့ညက ျပဴတင္းေပါက္မွန္ေတြ ကြဲသြားေတာ့ မိုးေရေတြ၀င္တာ အေတာ္ေလး ခပ္ထုတ္ယူမွ ရတယ္တဲ့။ အခုေတာ့ ျပဳတ္က်သြားတဲ့ ေရတံေလွ်ာက္ကို ဖယ္ၿပီး ျပဴတင္းေပါက္ေတြကို ေရမ၀င္ေအာင္ ျပန္ကာထားလိုက္ၿပီလို ့ ေျပာျပပါတယ္။

ကံေကာင္းလို ့ဘာမွ မျဖစ္တာလို ့ ဘာလို ့ေျပာရတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း အေမက ရွင္းျပတယ္။ ကၽြန္မတို ့ ျခံအေနာက္က ကပ္ရက္ ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ ေညာင္ပင္ၾကီး တစ္ပင္ရွိတယ္။ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ အဲ့ဒီ ေညာင္ပင္ၾကီးလဲ သြားခဲ့တယ္။ ပံုမွန္အတိုင္းဆို ကၽြန္မတို ့အိမ္ဘက္ကို ျပိဳလဲက်ဖို ့မ်ားရမွာပါ။ ကၽြန္မတို ့အိမ္က အနိမ့္ပိုင္း၊ အပင္ကလည္း ကမ္းပါးေပၚမွာရွိေနတာ။ အျမစ္ကလဲ ေရတိုက္စားထားလို ့ တ၀က္ေလာက္ေပၚေနတယ္။ အရင္အကိုင္းေတြက်ိဳးတာဆို အိမ္ဘက္ကို က်တာမ်ားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အပင္ၾကီး ျပိဳလဲသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ ကၽြန္မတို ့ အိမ္ဘက္ကို မက်ပဲ အဲ့ဒီကုန္းေပၚ တျခားတစ္ဖက္ကို လဲသြားတဲ့ အတြက္ အိမ္ေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ ေညာင္ပင္ရွိတဲ့ ျခံထဲက အိမ္ကေတာ့ အေတာ္ေလး ထိသြားတယ္၊ ပ်က္စီးသြားတယ္လို ့ ဆိုတယ္။ ေညာင္ပင္ၾကီးက အၾကီးၾကီဆိုေတာ့ အဲ့ဒီအိမ္တင္မက အ့ဲဒီျခံနဲ ့ဆက္ေနတဲ့ တျခားဘက္က ေဆာက္လက္စ အိမ္အသစ္ေတြေတာင္ အမိုးေတြ ထိသြားတယ္တဲ့။ ကၽြန္မ အဲဒီ အပင္ၾကီးရွိတာ ေမ့ေနခဲ့တာ။ အေမေျပာမွ သတိရေတာ့တယ္။ မဟုတ္ရင္ စိုးရိမ္စိတ္ပူေနမိမွာ။ အဲ့ဒီအပင္အေၾကာင္းေျပာၿပီးေတာ့ ကၽြန္မ အျမဲ ေတာင္းစားေနၾက အိမ္ေရွ ့ျခံက မရမ္းပင္ၾကီးကို သတိရလားလို ့ အေမက ေမးတယ္။ ဘယ္ေမ့မလဲ။ အဲ့ဒီအပင္က မရမ္းသီးေတြ သီးလိုက္ရင္ ျပြတ္သိပ္ေနေအာင္ သီးတာမို ့ အခ်ဥ္ၾကိဳက္တဲ့ ကၽြန္မ အၿမဲ ေမွ်ာ္ေနက် အပင္ၾကီးေလ။ အဲဒီ အပင္ၾကီးလည္း လဲသြားတယ္တဲ့။ ကၽြန္မတို ့အိမ္နဲ ့ဆို ေျမနီလမ္းေလးပဲ ျခားတယ္။ တည့္တည့္ ဒီဘက္ကို လဲရင္ ကၽြန္မတို ့အိမ္ ျခံစည္းရိုးေပၚက်မယ္။ ဟိုဘက္လဲရင္ အဲ့ဒီအပင္ေအာက္မွာ ရွိေနတဲ့ တိုက္ပုေလး ျပားသြားမယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ဖက္စလံုး ကံေကာင္းတယ္ ဆိုရမလား ဘယ္ဘက္မွ တည့္တည့္မလဲပဲ တေစာင္းလဲသြားတဲ့အတြက္ အပင္ရွိတဲ့ ျခံရဲ့ စည္းရိုးနဲ ့၊ ကၽြန္မတို ့ ဘယ္ဘက္ျခံက စည္းရိုးပဲ နည္းနည္းပ်က္စီး သြားတယ္လို ့ေျပာျပတယ္။ အဲဒီအိမ္လည္း ကံေကာင္းတယ္ ဆိုရမယ္၊ သူတို ့အိမ္ေရွ ့ မရမ္းပင္ေအာက္မွ ရပ္ထားတဲ့ ကားႏွစ္စီး ဘာမွ မျဖစ္ဘူးတဲ့။ ေနာက္တစ္ခု ကၽြန္မတို ့ အိမ္နဲ ့ ကပ္ေနတဲ့ ဘယ္ဘက္ျခံထဲက အုန္းပင္ေတြလည္း လဲသြားတာလဲ အိမ္ဘက္ကို မလဲပဲ အဲ့ဒီျခံဘက္ပဲ လဲသြားတဲ့ အတြက္ အိမ္ကို မထိဘူးလို ့ေျပာတယ္။ ဒီဘက္လဲမယ္ဆို အိမ္နဲ ့ ကြတ္တိ။ အေမ့ မွာ ကံေကာင္းလို ့ ဘာမွ မျဖစ္တာဆိုၿပီး တဖြဖြေျပာေနေလရဲ့။ ေျပာလဲ ေျပာခ်င္စရာပါပဲေလ။

အေမေျပာျပတာေတာ့ အိမ္နားမွာ ရွိသမွ် အပင္ေတြ အကုန္ မရွိေတာ့ဘူး။ ကုန္ၿပီတဲ့။ ကၽြန္မတုိ ့ အိမ္ေရွ ့က မခ်စ္စု သရက္ပင္လည္း အျမစ္ကေန ကၽြတ္သြားတယ္တဲ့။ အရင္ ရင္ကြဲသရက္ပင္ကို ခုတ္ၿပီး မခ်စ္စုပင္ေျပာင္းစိုက္ထားတာ အခုမွ အသီးသီးခါစ ရွိအံုးမယ္ ထင္တယ္။ အေမ စိုက္ထားတဲ့ ပုန္းညွက္ပင္လဲ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။ ညာဘက္ျခံမွာေတာ့ အဲ့ဒီအိမ္က အန္ကယ္ၾကီး စိုက္ထားသမွ် ႏွစ္တိုင္း ေ၀ေနေအာင္ ပြင့္တဲ့ ကံေကာ္ပင္နဲ ့ သရက္ပင္ေတြ၊ ေရွာက္ခ်ိဳသီးပင္ေတြ ရွိသမွ် အပင္ အကုန္ အျမစ္ကကၽြတ္ ကုန္ၿပီ၊ ဘာမွ မက်န္ဘူးတဲ့။ အိမ္ေရွ ့နဲ ့ အိမ္ေနာက္က အုန္းပင္ေတြအေၾကာင္းေတာ့ မေမးလိုက္မိဘူး။ ေဘးျခံက အပင္ေတြေတာင္ လဲတယ္ ဆိုေတာ့ အဲဒီ အပင္ေတြလည္း ရွိေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး။ ျခံေနာက္က ပိန္းႏွဲပင္လည္းရွိေတာ့မယ္ မထင္၊ ေရွာက္ပင္ေတြလည္း ကုန္မွာပဲ။ စံပယ္ပင္တန္းေတြလည္ က်န္ေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး။

မေန ့က အိမ္ကလူေတြ အလုပ္ကိစၥတစ္ခုနဲ ့ ျမိဳ ့ထဲဘက္ထြက္ျဖစ္၊ ေဘာက္ေထာ္ဘက္ေတြ ေရာက္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာတယ္။ ေဘာက္ေထာ္ဘက္မွာ အပ်က္အစီးမ်ားတယ္လို ့ ေျပာျပတယ္။ ျမိဳ ့ထဲမွာလဲ ပ်က္စီးေနတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ ရန္ကုန္ျမိဳ ့ဟာ ေတာ္ရံုနဲ ့ နလံျပန္ ထူႏိုင္မယ္ မထင္ဘူးလို ့ အေမက ေျပာျပပါတယ္။ ဓာတ္ဆီေစ်းက တဂါလံ ၁ ေသာင္း ျဖစ္ေနတယ္။ ဓာတ္ဆီဆိုင္မွာ ဆီေပးေနေပမယ့္ တန္းေနတာ အရွည္ၾကီးပဲလို ့ သိရမယ္။ ပံုမွန္ဆို အိမ္မွာ ဓာတ္ဆီ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ရွိတတ္ေပမယ့္ ခုအခ်ိန္က ေႏြရာသီဆိုေတာ့ ဆီေလွာင္ထားတာ အပိုသိပ္မရွိဘူး ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ကလူေတြ အျပင္ သိပ္ထြက္ျဖစ္မွာ မဟုတ္လို ့ ဓတ္ဆီသိပ္ကုန္မယ္ မထင္ဘူး၊ ရွိတာေလးနဲ ့ မီးစက္ေမာင္းဖို ့ လံုေလာက္ႏိုင္တယ္လို ့ ေျပာပါတယ္။ တျခားဟာအတြက္ မီးစက္မေမာင္းပဲေနလို ့ရေပမယ့္ ဟန္းဖုန္း ဘက္ထရီသြင္းဖုိ ့ေတာ့ ေမာင္းမွျဖစ္မယ့္ အေၾကာင္း အေမကေျပာျပတယ္။ အခုဖုန္းေျပာလို ့ ေျပာဖုိ ့ေတာင္ ညက မီးစက္ေမာင္းၿပီး အားသြင္းထားရတာတဲ့ေလ။

ဖေယာင္းတိုင္ေတြတာ ေသခ်ာတဲ့အတြက္ သြား၀ယ္တာ ၁၀ ထုတ္ ၀ယ္လို ့ ရခဲ့တယ္လို ့ေျပာတယ္။ ေရွ ့တစ္ပတ္က လကုန္ခါနီးမို ့ ဆန္၊ဆီ နဲ ့လိုအပ္တာ ေတြ ၀ယ္ထားတာရွိလို ့ အစားအေသာက္အတြက္ မစိုးရိမ္ဖို ့မွာတယ္။ ျပဴတင္းေပါက္ကြဲတာေတြ၊ ကားဂိုေတာင္ အမိုးေပါက္သြားတာေတြေတာ့ ပစၥည္းေတြ ၀ယ္ရခက္သလို ၊ လုပ္ေပးမယ့္ အလုပ္သမားလဲ ငွါးလို ့မရဘူး တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း ျပန္မျပင္ႏိုင္ေသးဘူးတဲ့။ ေနလို ့ျဖစ္ေနတာပဲ လုပ္ထားတယ္။ အိမ္က ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး၊ ရန္ကုန္ျမိဳ ့ေပၚမွာေတာင္ ကိုယ့္ထက္ အေျခအေန ဆိုးတဲ့သူေတြက အမ်ားၾကီးဆိုၿပီး တျခား အသိအိမ္ေတြအေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာျပတယ္။ မေန ့ညက မီးစက္ဖြင့္ရင္း သတင္းၾကည့္ျဖစ္လို ့ TV မွာအစိုးရက ေၾကာ္ျငာတဲ့ ပ်က္စီးမွု ့သတင္းေတြ သိရတယ္လို ့ ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း အင္တာနက္ေပၚက သတင္းတခ်ိဳ ့အေမ့ကို ေျပာျပျဖစ္တယ္။

အလုပ္သြားဖို ့ရွိတာနဲ ့ စကားေျပာတာ အျမန္ျဖတ္ရတယ္။ ဖုန္းမခ်ခင္ သတိရတာနဲ ့ ေရ ကိစၥေမးျဖစ္တယ္။ မေန ့ညေန ဖူးၾကီးေရ ျပန္လာတယ္တဲ့။ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ေတာ့ မရွိဘူး၊ လာတဲ့ ေရေတြက အေနာက္ေတြလို ့ေျပာတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရျပန္လာတာ ေတာ္ေသးတယ္ပါ ေသးတယ္။ သံုးဖို ့ေရ ရတာေပါ့။ ေသာက္ေရ အတြက္ေတာ့ မီးစက္နဲ ့ အ၀ီဇိတြင္းက တင္မယ္ ေျပာတယ္။

ကၽြန္မ အေနနဲ ့ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္မရလို ့သာ ဘာေတြျဖစ္မွန္းမသိ၊ အိမ္ကလူေတြ အဆင္ေျပရဲ့လား၊ အိမ္နားမွာက အပင္ၾကီးေတြ မ်ားလို ့ အိမ္ေပၚတည့္တည့္ အပင္ေတြလဲသလား စိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ အမွန္ဆို ကၽြန္မ အိမ္အတြက္ ဒီေလာက္ စိုးရိမ္စရာမရွိပါဘူး။ တစ္ခုခုဆိုေတာင္ ရန္ကုန္ျမိဳ ့ေပၚ၊ ျမိဳ ့ထဲက အိမ္ေတြက အပ်က္အစီးရွိေတာင္ သိပ္မၾကာခင္ ျပန္ထူေထာင္ႏိုင္ၾကမွာပါ။ ကုန္ေစ်းႏွုန္းတက္ေတာင္ ၀ယ္ဖို ့ ပိုက္ဆံ ရွိမွာပါပဲ။ တကယ္ စိုးရိမ္ရမွာက ျမဳိ ့ဆင္ေျခပုန္းက တစ္ေန ့လုပ္မွ တစ္ေန ့စားရတဲ့ သူေတြ နဲ ့ ဧရာ၀တီ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသက လူေတြ အတြက္ပါ။ အဲ့ဒီလူေတြ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ။ အင္း... လူဆိုတဲ့ အမ်ိဳးက အတၱၾကီးတဲ့ အမ်ိဳးဆိုတာ ဟုတ္မယ္။ တျခားသူေတြ အေရးထက္စာရင္ ကိုယ့္ အိမ္အတြက္၊ ကိုယ့္မိသားစုအတြက္ အရင္ စိုးရိမ္မိသြားတယ္။ :)