ေခါင္းစဥ္မရွိေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္

ဒီရက္ပိုင္း ဖတ္ျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာေတြထဲက ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မိတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ။ ေနာက္ပိုင္း ကဗ်ာေတြကို ဖတ္မိရင္ ကဗ်ာရဲ့ သမိုင္းေနာက္ေၾကာင္းကိုလည္း လိုက္ရွာၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ဒီကဗ်ာကို ခ်စ္ခင္သူေတြကို ဆံုးရွံဳးလိုက္ၾကရသူမ်ားကို အားေပး၊ ႏွစ္သိမ့္တဲ့ အခါေတြမွာ ပို ့ေပးေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဒီကဗ်ာကို အင္တာနက္ေပၚမွာ လိုက္ရွာၾကည့္ရင္ အမ်ိဳးကြဲေပါင္းမ်ားစြာ ေတြ ့ရမွာပါ။ ဒီကဗ်ာေရးသားသူ Mary Frye ဒီကဗ်ာကို သူ ့ သူငယ္ခ်င္းမိခင္ရဲ့ အသုဘရွဳဴသြားရင္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားခ်က္ေပၚမူတည္ၿပီး ေရးသားခဲ့့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဖတ္ရပါတယ္။ ကဗ်ာအေၾကာင္းသိခ်င္ရင္ ဒီမွာ ဖတ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။

Mary Elizabeth Frye (1905-2004)

Do not stand at my grave and weep,
I am not there, I do not sleep.
I am in a thousand winds that blow,
I am the softly falling snow.
I am the gentle showers of rain,
I am the fields of ripening grain.
I am in the morning hush,
I am in the graceful rush
Of beautiful birds in circling flight,
I am the starshine of the night.
I am in the flowers that bloom,
I am in a quiet room.
I am in the birds that sing,
I am in each lovely thing.
Do not stand at my grave and cry,
I am not there. I do not die.

ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ၿပီး အရင္တုန္းက ကၽြန္မ ေျပာတတ္တာေတြကို ျပန္ေတြးမိတယ္။ ကၽြန္မ နဲ ့ရင္းႏွီးသူေတြကို ကၽြန္မ ေသဆံုးသြားတယ္လို ့ ၾကားခဲ့ရင္ လူမလာႏိုင္ေတာင္ ေနာက္ဆံုးႏွတ္ဆက္တဲ့ အေနနဲ ့ ပန္းလွလွေလး တစ္ပြင့္ေလာက္ေတာ့ ေရာက္ေအာင္ ပို ့ေပးၾကပါလို ့ ကၽြန္မ ေျပာေလ့ရွိတယ္။ ပန္းစည္းေတြ၊ ပန္းျခင္း အၾကီးၾကီးေတြကို ျပဴးျပဴးၿပဲၿပဲႏိုင္တဲ့ ထင္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မ မၾကိဳက္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္မေျပာေလ့ရွိတာက ကၽြန္မရဲ့ အုတ္ဂူေလးကိုလည္း ခရစ္ယန္သခ်ၤဳိင္းေတြမွာလို ေသးေသးေလးလုပ္ေပးပါ။ ေဘးပတ္လည္မွာ ပန္းပင္ေလးေတြ စိုက္ေပးထားပါလို ့ မွာတတ္တယ္။ သူမ်ားေတြ အျမင္မွာ ကၽြန္မရဲ့ အုတ္ဂူေလးကို လွပေနေစခ်င္တာေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။ ေနာက္ၿပီး အရင္က ကၽြန္မတို ့ အိမ္နားမွာရွိတဲ့ ခရစ္ယန္သခ်ၤဳိင္းမွာ ဒါေတြျမင္ေနၾကမို ့့ ဒီလိုမ်ိဳးေတြ စိတ္ကူေပါက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မ ေသဆံုးသြားၿပီ၊ ေနာက္တဘ၀ကို ေျပာင္းသြားၿပီ ဆိုမွေတာ့ ဒီဘ၀က အေၾကာင္းအရာ ေတြကို သိမွာမွ မဟုတ္ေတာ့တာ။တကယ္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ ေသဆံုးသြားတယ္ဆို အဲဒီလူက ဘာမွ မသိႏိုင္ေတာ့ ပါဘူး။ က်န္ရစ္သူေတြသာ ဘယ္ေတာ့မွာ ျပန္လာမွာ မဟုတ္ေတာ့တဲ့ ထြက္ခြါသြားသူရဲ့ အရိပ္ေတြကုိ မေမ့ႏိုင္ပဲ တမ္းတေနမိၾကတာပါ။ ေရးထားတာေတြက ကဗ်ာေလးနဲ ့ေတာ့ မဆိုင္ပါဘူး။ စိတ္ထဲေပၚလာတာေတြ ခ်ေရးလိုက္တာ။