စကားလံုးေတြရဲ့ အေရးပါမွဳ ့ကို ပိုၿပီး သိလာရတဲ့အခါ...
အေျပာမတတ္လို ့ ျဖစ္လာရတဲ့ ျပႆနာေတြကို ၾကံဳေတြ ့၊ ျမင္ရဖန္မ်ားလာရတဲ့ အခါ...
စကားတစ္ခြန္းကို လြယ္လြယ္နဲ ့ ေျပာမထြက္ေတာ့ဘူး...
စိတ္ကူးထဲမွာ စကားေတြေပၚလာတိုင္း အျပင္မွာ ေျပာသင့္၊ မေျပာသင့္ ေတြးေတာ စဥ္းစားရင္းနဲ ့ စကားသံေတြ ေျခာက္ခမ္းကုန္ရတယ္..
4 comments:
dun be.
say whatever you want : D
as long as you are not intentionally hurting the other person.
တခ်ိဳ ့လူေတြက ကိုယ့္ပါးစပ္က ထုတ္မေျပာေပမယ့္ ဘာေျပာမယ္၊ ဘာေျပာခ်င္တယ္ဆိုတာကို ၾကိဳသိေနၿပီးသား။ အဲ့ဒီလူေတြအတြက္ေတာ့ မေျပာပဲ ေနလိုက္တာ အေကာင္းဆံုးပဲ။ ေျပာရင္္ ေျပာလို ့ဆိုၿပီး ျပႆနာတက္တတ္တယ္။ အဲ.. ေျပာမွသိမယ့္ သူေတြကိုေတာ့ ေျပာရေတာ့တာေပါ့ေလ။ ေျပာလည္း ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ နားလည္မွာ မဟုတ္တဲ့ သူမ်ိဳးေတြကိုၾကေတာ့လည္း ေလကုန္ခံၿပီး ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာမေနေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ေျပာတဲ့ စကားကို အက်အန လိုက္ေကာက္သူေတြကိုလည္း စကားသိပ္ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ၿပီး စကားအေရာင္း အ၀ယ္လုပ္သူေတြကိုလည္း လန္ ့ၿပီး ေ၀ေ၀းေရွာင္ခ်င္ေနျပန္ေရာ။ အင္း.... ဘယ္လို လူမ်ိဳးေတြလည္း ဆိုတာကို သိေအာင္လုပ္ရတာ အေတာ္ေလး ခက္သား။
အဲးဒေၾကာင့္ ေနေန ငါ့ကို ေရွာင္ေနတာ ျဖစ္ရမယ္...။ နာက မေရာင္းတတ္ပါဘူး...။ ၀ယ္လဲ မ၀ယ္တတ္ပါဘူး...။ ဘာတာ ထရိတ္ပဲ လုပ္တတ္တာပါ...။ ဟီးဟီး...။
ကိုဘြိဳင္း ကို တမင္ၾကီးေတာ့ မေရွာင္ပါဘူး။ မၾကံဳလို ့မေတြ ့့ျဖစ္တာပါ။ :D
Post a Comment