15 September 2006- မ ဘေလာခ့္ ျဖစ္ေသာ ေန ့မ်ား အေၾကာင္း

အျပင္မွာ မိုးေတြရြာေနတယ္။ ခုအခ်ိန္မွာ အလုပ္မွာ မဟုတ္ပဲ၊ အိမ္မွာ သာဆို ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္မလဲ။ ဒီေန ့အဖို ့အခ်ိန္ေတြ ကုန္တာ အရမ္းေႏွးေန သလိုပဲ။ ဒီေန ့ ေသာၾကာေန ့ ဆိုေတာ့ ေနာက္ ႏွစ္ရက္ၾကရင္ အလုပ္လာဖို ့ မလိုေတာ့တာ ေတြးရင္း အလုပ္ လုပ္ဖို ့ကို စိတ္မပါဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ တစ္မနက္လံုး meeting တက္ရတာနဲ ့ လည္းဆိုင္မယ္ နဲ ့တူတယ္။ မိုးေအးေအးမွာ meeting room ထဲ ၃ နာရီေလာက္ ထိုင္ေန လိုက္ရေတာ့ ပိုအိပ္ခ်င္သြားတာ ျဖစ္မယ္။ ဒါေတာင္ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးရတဲ့ meeting မ်ိဳးျဖစ္လို ့ ေတာ္ေသးတယ္၊ မဟုတ္ရင္ေတာ့ အဲ့ဒီ meeting room ထဲမွာေတာင္ အိပ္ေပ်ာ္ သြားႏိုင္တယ္။ ခုရက္ပိုင္း အလုပ္ေတြ ရွုဳပ္ေနတာနဲ ့ ဘေလာခ့္ မေရးျဖစ္တာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိ သြားတယ္။ ကိုယ္တိုင္သာ မေရး ျဖစ္တာပါ၊ သူမ်ား ေရးထားတာေတြေတာ့ ဖတ္ျဖစ္ ပါေသးတယ္။

ဒီရက္ပိုင္းရွုဳပ္ေနတာက ႏွစ္ခု။ တစ္ခုက အိမ္ေျပာင္းဖို ့ အိမ္ရွာ ေနရတာေလ။ ေတာ္ေတာ္ရွဳပ္တဲ့ ႏိုင္ငံ။ ဒီမွာ အိမ္ခန္းေတြ ရွာမယ္ဆို ပြဲစားနဲ ့ရွာရတာ မ်ားတယ္။ သတင္းစာထဲက ရွာလည္း ပြဲစားနဲ ့ အရင္ေတြ ့တာ မ်ားတယ္။ ပြဲစားက တဆင့္ အိမ္ငွါးမယ္ဆို ငွါးတဲ့ သူက အိမ္လခရဲ့ တစ္ဝက္ကို ပြဲစားခ (agent fee) အေနနဲ ့ေပးရတယ္၊ အိမ္ပိုင္ရွင္ဘက္ ကလည္း လခတဝက္စာ ေပးရတယ္ ထင္တယ္။ စဥ္းစားတယ္ ခုအလုပ္ မလုပ္ေတာ့ပဲ ပြဲစားပဲ လုပ္ေတာ့ရင္ ေကာင္းမလားလို ့။ သူတို ့က ကိုယ့္ထက္ပိုရ ေနသလိုပဲ။ စကားေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေျပာရတယ္။ ထားပါ။ ေျပာလို ့ သာေျပာတာပါ ကိုယ္က အဲ့လို အလုပ္မ်ိဳး လံုးဝ လုပ္လို ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိေနတယ္။

ဒီမွာ အိမ္ငွါးရင္ အမ်ားအားျဖင့္ ၁ ႏွစ္ ၂ ႏွစ္ ေနပါ့မယ့္ ဆိုၿပီး စာခ်ဳပ္က ခ်ုဳပ္ရေသးတယ္။ စာခ်ုဳပ္ ကာလ မျပည့္ခင္ ထြက္မယ္ဆိုရင္ စေပၚ ေပးထားတာက ျပန္မရေတာ့ဘူး။ အိမ္ငွါး စာခ်ုဳပ္ျပည့္ ၿပီဆို ထံုးစံ အတိုင္း အိမ္လခ တိုးေတာင္းတတ္ ပါေသးတယ္။ အိမ္ရွင္ေတြ အလြန္လို ့လည္း ေျပာလို ့ မရပါဘူး။ ဒီမွာ အားလံုး ေစ်းေတြတက္ ေနတယ္ဆိုေတာ့ သူတို ့ေနရာမွာ ကိုယ္သာဆိုလည္း အိမ္လခ တိုးေတာင္းမွာပဲ။ အင္း... အိမ္ငွါး ဘက္က က်ေတာ့လည္း အိမ္လခ တိုးမေပးခ်င္ျပန္ဘူး။ ေတာ္ရံု တိုးေတာင္းတာေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ တိုးေပးႏိုင္ က်မယ္ ထင္တယ္။ ခုတေလာ ႀကံဳေနရတာ၊ ၾကားေနရတာေတြ ကေတာ့ အိမ္လခတိုးေတာင္းၿပီဆို ၃၀၀-၅၀၀ ေလာက္တိုးေတာင္း တယ္ဆိုတာပဲ ၾကားေနရတယ္။ တစ္အိမ္မွာ လူေတြ အမ်ားၾကီးေနတယ္ ဆိုရင္ကေတာ့ ဒီေလာက္ တိုးေပးရတာ သိပ္ မသိသာေလာက္ ေပမယ့္၊ ၃ ေယာက္၊ ၄ ေယာက္ပဲ ေနတယ္ဆို ေတာ္ေတာ္ သိသာသြားတယ္။ ပိုဆိုးတာက လက္ရွိ ေနတဲ့ အိမ္ေတြမွာ ထပ္ၿပီး ေနာက္တစ္ႏွစ္ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္မယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ပြဲစားခက ထပ္ေပးရ ေသးတယ္။ ဒီအိမ္မွာပဲ ဆက္ေနမွာကို အိမ္ရွင္ နဲ ့ အိမ္ငွါး ကီစၥၿပီးရင္ ၿပီးသင့္တာကို၊ ပြဲစားခ ထပ္ေပးရမယ္ဆိုေတာ့ တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ။ ပြဲစားေတြ က အိမ္ငွါးေတြနဲ ့ အိမ္ရွင္ေတြကို တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္မွာကို အရမ္းေၾကာက္ ၾကတယ္။ အိ္မ္ရွင္ လိပ္စာတို ့၊ ဖုန္းနံပတ္တုိ ့ ကိုဆို လံုးဝ မေပးဘူး။ ဆိုးလိုက္တဲ့ ပြဲစားေတြ။ ေကာင္းတဲ့ သူလည္း ရွိခ်င္ရွိမွာပါ၊ ဒါေပမယ့္ တခါမွေတာ့ မႀကံဳဘူး ေသးဘူး။

ဒီႏိုင္ငံမွာ ကၽြန္မ အတြက္ ထူးဆန္းေနတာ တစ္ခုရွိေသးတယ္။ အိမ္ေတြမွာ အိမ္ခန္း ေရတြက္တဲ့ ကိစၥပါ။ အိမ္တစ္အိမ္ကို 3 rooms flat လို ့ ေျပာရင္ တစ္ျခားႏိုင္ငံမွာ ကၽြန္မ အၿမဲ နားလည္ခဲ့တာ ကေတာ့ အိပ္ခန္း ၃ ခန္းပါတဲ့ တိုက္ခန္း ကိုေျပာတာေပါ့။ ဒီႏိုင္ငံမွာ အဲ့လို မဟုတ္ဘူး။ 3 rooms flat ဆိုတာ အိပ္ခန္း ၂ ခန္း ထဲပါ တဲ့ဟာ ကို ေခၚတာ။ သူတို ့က ဧည့္ခန္းလို အိမ္ထဲ ဝင္ဝင္ခ်င္းမွာ ေတြ ့ရတဲ့ အခန္းကိုပါ ထည့္တြက္ၿပီး 3 rooms flat လို ့ ေျပာေနတာေလ။ မီးဖိုေခ်ာင္ခန္းကိုပါ ထည့္ တြက္ၿပီး 4 room flat လို ့ မေျပာတာ ေတာ္ေသးတယ္လို ့ ေျပာရမယ္။ ဒါေတာင္ ဟို တေလာက 5 rooms flat ဆိုလို ့သြားၾကည့္မိပါတယ္၊ တကယ္က်ေတာ့ အိပ္ခန္းက ၃ ခန္းပဲပါတယ္။ တုိက္ခန္းက ႏွစ္ထပ္ ပံုစံေလးကို အိပ္ခန္း ၃ ခန္းက အေပၚထပ္မွာ၊ မီးဖိုေခ်ာင္ နဲ ့ ဧည့္ခန္းက ေအာက္ထပ္မွာ ရိွတယ္။ ေအာက္ထပ္က hall ပံုစံေလး။ ေအာက္ထပ္မွာ အလွပံုစံ နည္းနည္းေလးပဲ ကာထားတာ ရွိတယ္ ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ ႏွစ္ခန္းလို ့ ေျပာလို ့ မရႏိုင္ဘူး။ ဒါကို 5 rooms flat တဲ့ေလ။ ဒီမွာ room ဆိုတာကို ဘယ္လို နားလည္ရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မမွာ အိမ္ကိစၥ ဖုန္းဆက္တဲ့ အခါတိုင္း အိပ္ခန္း ဘယ္ႏွစ္ခန္း ပါတာလဲ ဆိုတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိေအာင္ ေမးေနရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ့ ပြဲစားဆိုတာ ေတြကလည္း ငွါးဖို ့ အိမ္ရွိတယ္သာေျပာတာ၊ ငွါးမယ့္ အိမ္ကို ျမင္ဘူးတာ မဟုတ္ေတာ့ ကၽြန္မ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းဟာ သူတို ့ အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေျဖရခက္တဲ့ ေမးခြန္း ျဖစ္ေနတဲ့ပံုေတြပဲ။

ကၽြန္မရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက လည္း အားမကိုးရ ပါဘူး။ အိမ္ေလးဘာေလး ဝယ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို ့ ေတြ အိမ္ဝယ္ၾကမယ္ဆိုရင္ အားေနတဲ့ အခန္းမွာ သြားေနလို ့ ရတာေပါ့။ ဒီမွာ လူေတြက အိမ္ေတြဝယ္ၿပီး သူတို ့ က တစ္ခန္းေန၊ က်န္တဲ့ အခန္းေတြကို ျပန္ငွါးတာ ေတြ ့ေတြ ့ေန ရတာပဲ။ သူမ်ားေတြထက္ အခန္းခေလး ပိုေပးဆိုလည္း ပိုေပးပါမယ္။ အိမ္ေလးမ်ား ဝယ္ဖို ့ စိတ္ကူး မရွိ ၾကဘူးလား။ တစ္ႏွစ္ တစ္ႏွစ္ အိမ္ေျပာင္းရတဲ့ ဒုကၡကို မခံခ်င္ လုိ ့ပါ။ ကၽြန္မကို သူမ်ားေတြကို ေျပာေနမယ့္အစား ကိုယ့္ဟာကို ဝယ္ပါလားလို ့ မေျပာပါနဲ ့။ ဝယ္ဖို ့ ပိုက္ဆံ မရွိေသးပါဘူး။ ခုေနမ်ား အိမ္ဝယ္ဖို ့ ပိုက္ဆံရွိ အုန္းေတာင္မွ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္တည္း အိမ္ဝယ္လို ့ မရႏိုင္ပါဘူး။ ဒီမွာက PR ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းမွ အိမ္တစ္ခန္း ဝယ္ခြင့္ရွိတာပါ။ ဒီႏိုင္ငံသားေတြ ဘယ္လိုမွ အိမ္ခန္းဝယ္လို ့ ရလည္းေတာ့ ကၽြန္မ ေသခ်ာ မသိဘူး။ PR ဆိုရင္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္မွ ဝယ္လို ့ရတာ ေသခ်ာပါတယ္။ အဲ့ဒီ အိမ္ဝယ္မယ့္သူ ႏွစ္ေယာက္က သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ ျဖစ္ေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ တူတူစပ္ၿပီး အိမ္ဝယ္လို ့ မရႏိုင္ပါဘူး။ အဲ့တာေတြေၾကာင့္ ဝယ္ႏိုင္သူမ်ား အိမ္ဝယ္ၾကပါလို ့ တိုက္တြန္း ေနရတာပါ။ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းဝယ္ရင္ေတာ့ ရတယ္ ထင္တယ္။ ကၽြန္မရဲ့ ေမာင္ႏွမေတြကလည္း တစ္ေယာက္မွ ဒီႏိုင္ငံမွာ မရွိသလို၊ ဒီမွာလည္း မေနႏိုင္ပါဘူး ဆိုေတာ့ကား ဒီႏိုင္ငံမွာ အိမ္ဝယ္ဖို ့ ဆိုတာ ကၽြန္မ နဲ ့ ေတာ္ေတာ္ အလွမ္း ေဝးတဲ့ အရာတစ္ခုပါ။

ကၽြန္မက အိမ္ခန္းရွာတာမွာလည္း နည္းနည္း ဂ်ီးမ်ားေသးတယ္။ ဒီမွာ share room ေတြမွာ ေနမယ္ဆို ရွာရတာ ပိုလြယ္တယ္။ ကၽြန္မက သူမ်ားနဲ ့ အခန္း တစ္ခန္းတည္းမွာ အတူတူ မေနခ်င္ေတာ့ အိမ္ခန္း ရွာရတာ ပိုခက္တာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အခန္းမွာ အဲရားကြန္းေလးလည္း ပါေစခ်င္ျပန္ေရာ။ အိမ္ကိုလည္း သန္ ့သန္ ့ ရွင္းရွင္းေလး ျဖစ္တာကိုမွ ေနုခ်င္တယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုသာ အခန္းကို ရွဳပ္ခ်င္ရွဳပ္မယ္၊ သူ ့ နဂိုအတိုင္း ဆိုရင္ေတာ့ ျဖဳေဖြးၿပီး သန္ ့ေနမွ ၾကိဳက္တယ္။ ဒါမွ စိတ္ကူးေပါက္လို ့ အခန္းရွင္းရင္ အခန္းေလးက သန္ ့ရွင္း ေနမွာ။ ေရးခ်ိဳးခန္းမွဆို္လည္း ေရပူ၊ ေရေအး ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ရမွ၊ အိမ္သာဆိုလည္း သန္ ့ရွင္းေနမွ ႀကိဳက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ရွင္နဲ ့လည္း အတူတူ မေနခ်င္ျပန္ဘူး။ single room ေနမယ္ဆို အိမ္ရွင္နဲ ့ ေနရတဲ့ အခန္းမ်ိဳးဆို ပိုရွာရလြယ္တယ္။ ပိုက္ဆံလည္း ပိုသက္သာတယ္။ ကၽြန္မက ပိုက္ဆံကလည္း ေတာ္ရံုပဲ သံုးခ်င္ ျပန္ေသးတယ္။ ပိုက္ဆံ အမ်ားႀကီးသံုးရင္ေတာ့ တစ္အိမ္လံုးငွါး၊ တစ္ေယာက္တည္းေန။ ရတာေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ခန္းခကတင္ ကိုယ္ရတဲ့လခရဲ့ တဝက္ေလာက္ ျဖစ္ေနမယ္ဆို မဟုတ္ျပန္ဘူး။ အဲ့ဒီေလာက္ ဂ်ီးမ်ားေနမွေတာ့ အိမ္ခန္းရွာရ ခက္တာ ဘာဆန္း မလဲ။ ဒါေတာင္ အလုပ္နဲ ့ နီးမွဆိုတာကို ထဲမစဥ္းစား ထားေသးဘူး။ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ႀကံဳေတြ ့ေနရတဲ့ ဒုကၡမွ မဟုတ္တာ လို ့ပဲ ေတြးေနလိုက္တယ္။ ဒီဒုကၡက တစ္ခါတည္းၿပီးမွာ မွ မဟုတ္တာ၊ ဒီႏိုင္ငံမွာ ေနသမွ်ေတာ့ ဒီဒုကၡနဲ ့ အၿမဲေတြ ့ ေနရဦးမွာပဲ။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ ခုေတာ့ အိမ္ခန္း ရသြားၿပီ။ စိတ္ေပါ့ သြားတယ္။ အိမ္ခန္း ကူရွာေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အားလံုး နဲ ့ အိမ္ခန္း ေတြလိုက္ၾကည့္ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ေက်းဇူးတင္တယ္္။ ေနာက္လိုတဲ့ အခါေတြလည္း ဒီလုိပဲ ကူညီ လိုက္ရွာေပးၾကပါဦး။

မလုပ္မျဖစ္ လုပ္ရမွာ တစ္ခုၿပီးသြားၿပီ၊ တစ္ခုပဲ က်န္ေတာ့တယ္ ဆိုေတာ့ ဒီရက္ပိုင္းေတာ့ နည္းနည္း အားမယ္ ထင္တယ္။ တကယ္ေတာ့ မအားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မလုပ္မျဖစ္ လုပ္စရာေတြ ရွိေနတယ္ဆို စိတ္က ရွဳပ္ေနတာနဲ ့ တျခားဟာေတြ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့တာ။ အဲ့ လုပ္စရာ ရွိတာ လုပ္လားဆိုေတာ့လည္း ထံုစံအတိုင္းေပါ့။

ဒီရက္ပိုင္း ဘာေတြ ထူးထူးျခားျခား လုပ္ျဖစ္လဲ။ ဘာေတြ ထူးျခားလည္းဆို အစ္ကိုၾကီး ျပန္သြားၿပီဆိုေတာ့ အရင္လို ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။ သူျပန္သြားေတာ့ ကိုယ္လည္း လိုက္ျပန္ခ်င္သား။ တစ္ေယာက္တည္း ေနေနၾက ဆိုေတာ့ သူတို ့ေတြ ရွိရင္ ရွဳပ္ေနသလို ျဖစ္ေနေပမယ့္၊ ျပန္သြားၿပီဆိုေတာ့လည္း သတိရသား။ ညေနဆို ဖုန္းဆက္ၿပီး အိမ္ျပန္မလားေသးဘူးလား ေမးမယ့္သူ မရွိ၊ ညနက္လို ့ု မအိပ္ေသးရင္ သြားအိပ္ေတာ့ လို ့ ေျပာမယ့္ ဆိုမယ့္ သူမရွိ၊ ထမင္းမစားရင္ ဆူမယ့္ သူမရွိ။ အင္း.... ဒီလို ေနတာ ေကာင္းသလိုလို မေကာင္းသလိုလိုပဲ။ မသိပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ေနရမွာပဲ ဆိုေတာ့ ေကာင္းတယ္လို ့ စိတ္ထဲမွတ္ထားေတာ့ စိ္တ္ထဲ ရွင္းတာပဲ။ ခုဆို အိမ္မွာရွိရင္ သီခ်င္းနားေထာင္၊ ရုပ္ရွင္ေတြ ေဒါင္းလုတ္လုပ္၊ စာဖတ္၊ ဖုန္းေျပာခ်င္ေျပာ။ ကိုယ့္ကို ဂရုတစိုက္ လိုက္ေျပာေနတမယ့္ သူမရွိေတာ့ ကိုယ့္ဟာကို ပို ဂရုစိုက္ရတာေပါ့။ တခါတေလလည္း ဟိုသြားဒီသြားေပါ့။ မထူးျခားတဲ့ ဒီႏိုင္ငံက ပံုစံအတို္င္းေပါ့။ ဒီေလာက္ပါပဲ။

ခုနားေထာင္ မိတဲ့ သီခ်င္းေလး။ အဂၤလိပ္ သီခ်င္းေလးပါ။ မိုးေအးေအးမွာ နားေထာင္ရင္း နာေထာင္ရင္းနဲ ့ သေဘာက် သလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီသီခ်င္းကို ရင္ဂို က ျမန္မာလို ျပန္ဆိုထားတာ နားေထာင္ဘူးတယ္။ "ေနာက္ဆံုး အခ်စ္" လို ့ ထင္တာပဲ။ "ေနာက္ဆံုး အခ်စ္ကို ခုတခါ တစ္ကယ္ပဲ အဆံုးသတ္လို္က္ပါၿပီ အခ်စ္" ... ဆိုတဲ့ စာသားနဲ ့။ ရင္ဂို က ပထမဆံုးဆိုတာလား၊ သူမ်ားဆိုတာကို ေနာက္ထပ္ ျပန္ဆိုထားတာလားေတာ့ မသိဘူး။ ခုေခတ္က သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆို ဟိုလူဆိုလိုက္ ဒီလူဆိုလိုက္နဲ ့။ ဘာေတြမွန္း မသိပါဘူး။ ဒီမွာ နားေထာင္ခ်င္ရင္ နားေထာင္ၾကည့္လို ့ ရေအာင္ ေပးထားပါတယ္။

Cascades - Rhythm of The Rain

ဘာဆက္ေရးရင္ေကာင္မလည္း စဥ္းစားမရေတာ့ဘူး။ ဒီေန ့ေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ။ ေကာင္းေသာေန ့ ျဖစ္ပါေစ။