မရမ္းသီး စားခ်င္တယ္..

ေနးတစ္မွာ မန္ဘာတစ္ေယာက္က ေရးထားတယ္၊ ရန္ကုန္မွာ မရမ္းသီးေပၚၿပီ တစ္ဆယ္သား ၈၀၀ တဲ့့။ ပုဇြန္ေဘာ့ခ်ိတ္ကေလးေတြ နဲ ့ ေထာင္းစားတယ္ဆိုေတာ့ မရမ္းသီးအႏုေလးေတြလား မသိဘူး။ အဲဒီအစ္မ ေရးထားတာ ဖတ္ၿပီး မရမ္းသီးစားခ်င္တဲ့ စိတ္ေပၚလာတယ္။

မရမ္းသီးေထာင္းတို ့ မရမ္းသီးသုတ္တို ့စားခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ မရမ္းသီးေထာင္းတို ့ မရမ္းသီးသုတ္တို ့ စားေလ့မရွိဘူး။ မရမ္းသီး အစိမ္း အရင့္ကို ထက္ျခမ္းခြဲ ထားတာကို ဆား၊ သၾကား ( တစ္ပုလင္းကို ေဆးသၾကားတစ္ခဲ ေလာက္ထည့္ လည္း ေကာင္းတယ္၊ အေမ ခြင့္ျပဳရင္ေပါ့ ) နဲ ့ စိမ္ၿပီး နည္းနည္း ၀ါတာတာေလး ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ထုတ္ ဆား၊ ႏြယ္ခ်ိဳ၊ ငရုတ္သီး နဲ ့ သၾကား စပ္ထားတဲ့ အမွုန္ ့နဲ ့စားခ်င္တာ။ ဒါမွမဟုတ္၊ မရမ္းသီး အစိမ္းကို ဒီတိုင္း ပါးပါးေလးေတြ ျဖစ္ေအာင္ လွီးၿပီး ဆား၊၊ႏြယ္ခ်ိဳ၊ ငရုတ္သီးမွဳန္ ့ ေတြထည့္ၿပီး စပ္စပ္ေလး နယ္စားခ်င္တယ္။

Photo taken by Robin Thom

မရမ္းသီးစိမ္း အရင့္ေတြ ေစ်းမွာ ေရာင္းေနၿပီဆိုတာနဲ ့ အိမ္က အၿမဲ၀ယ္ေပးတယ္။ အိမ္ေရွ ့အိမ္မွာလည္း မရမ္းသီးပင္ၾကီးရွိေတာ့ သူတို ့စီကလည္း အလကားရတယ္။ မရမ္းသီးေတြကို ထက္ျခမ္းခြဲၿပီး စားဖို ့ ပုလင္းနဲ ့ စိမ္ထားတယ္။ တခါစိမ္ရင္ ၂ ရက္ေလာက္ေစာင့္ၿပီးမွ စားလို ့ရတယ္။ မရမ္းသီးျခမ္းေတြ အေရာင္ေျပာင္းၿပီဆို စားလို ့ရၿပီ။ အျမန္အေရာင္ ေျပာင္းေစခ်င္ရင္ အျခမ္းေတြကို ဆားရည္ ျမန္ျမန္ ၀င္ေအာင္ ဓားနဲ ့ နည္းနည္း မႊမ္းေပးတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရေႏြး နည္းနည္းထည့္ လိုက္တယ္။ :D ပုလင္းနဲ ့စိမ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ထည့္တဲ့ ဆားသၾကား အခ်ိဳးက အေရးၾကီးတယ္။ နည္းသြားရင္ ခ်ဥ္ေနၿပီး မ်ားသြားရင္လည္း ခ်ိဳရဲၾကီး ျဖစ္ေနေရာ။ တျခားသူေတြ လုပ္ေပးရင္ စိတ္တိုင္းမက်တာမ်ားလို ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပဲ လုပ္တယ္။ ကၽြန္မ လုပ္ထားသမွ် ေမာင္ေလးနဲ ့ညီမေလးက အားေပးတယ္။ အိမ္မွာဆို ကၽြန္မတို ့ အငယ္သံုးေယာက္လံုး အခ်ဥ္စားတယ္။ အစ္ကို အၾကီးဆံုးကေတာ့ မစားဘူး။ အေမကလည္း အခ်ဥ္မစားဘူး၊ အေဖကေတာ့ တခါတေလ စိတ္ကူးေပါက္ရင္ ကၽြန္မတို ့စီက ေတာင္းယူစားတယ္။

အျပင္မွာ အဲလို စိမ္ၿပီး အထုတ္နဲ ့ေရာင္းတဲ့ မရမ္းသီးေတြ မၾကိဳက္ဘူး။ သန္ ့တယ္ မထင္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ဘာသာ လုပ္စားသေလာက္ အရသာမရွိဘူး။ ေပ်ာ့ေနတာလဲ မ်ားတယ္။ အိမ္မွာ စိမ္ထားတဲ့ မရမ္းသီးျခမ္းေတြကို ပုလင္းထဲကေန ဇြန္းနဲ ့ခပ္ယူစားရတယ္။ သန္ ့ရွင္းဖို ့လိုတယ္။ တစ္ပုလင္းကို ၃-၄ ရက္ေလာက္ပဲ ထားလို ့ ေကာင္းတယ္။ နည္းနည္းၾကာသြားရင္ မရမ္းသီးျခမ္းေတြက ေပ်ာ့သြားေရာ။ အဲလို ့ေပ်ာ့သြားရင္ ၀မ္းပ်က္မွာစိုးလို ့ဆိုၿပီး မစားရေတာ့ဘူး။ ေပ်ာ့တဲ့ဟာက စားလို ့လည္း မေကာင္းဘူး၊ နည္းနည္း မာဆပ္ဆပ္ေလးမွ စားေကာင္းတာ။ ေပ်ာ့ၿပီး ပစ္လိုက္ရတဲ့ အဆင့္မေရာက္ပါဘူး။ မေပ်ာ့ခင္ ကုန္တာပဲ။ မရမ္းအရင့္ ေပၚစကေန အသီး မတုန္းမျခင္း အဲဒီလိုလုပ္ စားတာပဲ။ အဲဒီ အခ်ိန္ေတြဆို ထမင္းလည္း မွန္မွန္စားျဖစ္တယ္။ အခ်ဥ္ေတြ ဒီအတိုင္း အမ်ားၾကီး စားတယ္ဆိုရင္ အစာအိမ္ေရာဂါျဖစ္မွာစိုးလို ့ဆိုၿပီး ထမင္းစားၿပီးမွသာ စားခြင့္ေပးတယ္ေလ။

မရမ္းသီးဆိုလို ့ တစ္ခု ရွိေသးတယ္။ ကၽြန္မ မရမ္းခ်ိဳသီး မၾကိဳက္ဘူး။ လံုး၀ မစားသေလာက္ပဲ။ ခ်ဥ္ရမယ့္ ေနရာလာၿပီး ခ်ိဳေနတယ္။ အခ်ိဳစားခ်င္မွျဖင့္ တျခားခ်ိဳတဲ့ အသီးေတြ သြားစားမွာေပါ့။ မရမ္းသီး မခ်ဥ္တာထက္စာရင္ မစပ္တဲ့ ငရုတ္သီးဆိုတာကိုု ပိုၿပီး လက္ခံႏိုင္တယ္။ ငရုတ္သီးက စပ္ရမယ့္ေနရာ မစပ္တာက ျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္သင့္ေပမယ့္ အစပ္ေၾကာက္ၿပီး၊ ငရုတ္သီးအနံ ့ ႀကိဳက္သူေတြအတြက္ အသံု၀င္ေသးတယ္လုိ ့ ယူဆတယ္။

သရက္သီးအေၾကာင္းေရးတဲ့ ပိုစ့္မွာ ဒီႏိုင္ငံမွာလည္း မရမ္းသီး အစိမ္း ၀ယ္လို ့ရတယ္ လို ့ တစ္ေယာက္က လာေျပာဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မရမ္းသီးအစိမ္းက ရင့္ရင့္၊ အလံုးအၾကီးၾကီးေတြမွ စားလို ့ ေကာင္းတာ။ မရမ္းသီးေပၚတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆို လူႀကံဳရွိတာနဲ ့ အေမက မရမ္းသီးစိမ္းေတြ ထည့္ေပးမွာ ေသခ်ာတယ္။ ေစာင့္လိုက္အံုးမယ္၊ ဘယ္ေတာ့ စားရမလဲ မသိဘူး။ အိမ္က မရမ္းသီးပို ့ေပးတဲ့အခါမွ ပံုႏွင့္တကြ ဒီမွာ မွတ္တမ္း တင္အံုးမယ္။ ငယ္တုန္း အခ်ဥ္စား ႏိုင္တုန္း၊ စားခြင့္ရတုန္း စားရတာ၊ အသက္ၾကီးလာရင္ ဒီလိုအခ်ဥ္အစပ္ေတြကို စားခ်င္စိတ္ ရွိခ်င္မွရွိေတာ့မွာ။

ေရးထားတာဖတ္ၿပီး သြားရည္ေတြက်သြားလား၊ သြားေတြၾကိမ္းသြားၾကလား၊ ဘာျဖစ္သြားၾကမလဲ မသိဘူး။ သည္းခံပါ။ အလုပ္လုပ္ရင္း ေခါင္းရွဳပ္လာလို ့ စားခ်င္တာေတြ ေရးလိုက္တယ္။ ခုတေလာ ေခါင္းရွုပ္ စရာေတြ ႀကံဳလာရင္၊ အေျပာင္းအလဲအေနနဲ ့ အစားအေသာက္ အေၾကာင္းကိုပဲ စိတ္၀င္စား၊ ေတြးမိတယ္။ ေရးခ်င္တာေတြေရး ၿပီး မလုပ္ခ်င္ပဲ လုပ္ရမယ့္ဟာေတြ ဆက္လုပ္လိုက္အံုးမယ္။