ခုတေလာ... သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေျပာဘူးတဲ့ စကားတစ္ခုကို အမွတ္ရေနမိတယ္..
သူေျပာသလို ကိုယ္ဟာတစ္စံုတစ္ခုပဲ မွားေနလား။
သူေျပာတာ စၾကားၾကားခ်င္းေတာ့ ငါကို ေျပာရက္လိုက္တာလို ့...
ခုေတာ့လည္း.. သူေျပာတာေတြ..မွန္ေနသလိုပါပဲလား။
ငါကိုယ္ငါေတာ့ အတက္ႏိူင္ဆံုး အကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတယ္.. ထင္မိတာပဲ..
ျဖစ္လာတာေတြအရေတာ့ ငါဟာအရင္အတိုင္းပါပဲလား...
ငါ ဘယ္လိုလုပ္ရ မလဲ...
ခုတေလာ စိတ္သိပ္မရွည္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္..
စိတ္ရွူပ္ရတာေတြကလည္း မ်ားလာသလိုပဲ...
ဘာတစ္ခုမွ အစဥ္မေျပဘူးျဖစ္ေနတယ္...
လံုးဝ ေျပလည္ပါၿပီထင္ထားတဲ့ဟာေတြေတာင္..တစ္ခုုခုေတာ့ အစဥ္မေျပတာျဖစ္လိုက္ရမွ..
ငါကိုယ္တိုင္က အစဥ္ေျပေအာင္ မေနတက္၊ မလုပ္တက္တာလား...
ငါမွားတယ္ဆိုတာ... မွန္ေနုုၿပီလား..
ညဆိုလည္း ခဏခဏ လန္ု့္ႏိုးေနတယ္...
တစ္ခု ခုကို အားကိုးတႀကီးရွာမိေနတယ္...
ငါဘာကို ေၾကာက္ေနတာလည္း...
ျဖစ္သင့္တာေတြ သိရက္နဲ့ ငါမလုပ္ႏိူင္ဘူး...
သိရက္နဲ့ မလုပ္နိုူင္တာ.. ငါအမွားလား...
ငါ့ကိုယ္ နားမလည္ၾကဘူးလို့ ခံစားရတယ္...
ငါကေရာ သူတို့ကို နုားလည္မွုဳေပးႏူိင္လို့လား...
ကိုယ္ေတာင္မလုပ္္္ႏိူင္တဲ့ အရာတစ္ခုကို.. ငါက သူမ်ားေတြစီကရခ်င္ေနတယ္ဆိုေတာ့
ငါ အတၲႀကီးတယ္ဆိုတာ မွန္ေနၿပီလား...
ကိုယ္ကိုကိုယ္ စ္ိတ္ကုန္လာတယ္..
တခါတေလ... ေသေတာင္ေသခ်င္တယ္..
က္ိုယ္ဟာကို သက္ေသဖို့ကလည္း လံုးဝ မျဖစ္ႏိုူင္ဘူး..
တစ္စံုတစ္ခုေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္ ေသသြားမယ္ဆို.....
စိတ္မရွုုဳပ္ရေတာ့ဘူး .. စိတ္မညစ္ရေတာ့ဘူး...ေၾကာက္လန့္မွဳေတြမရွိေတာ့ဘူး..
ထြက္ေပါက္တစ္ခုရခ်င္တယ္...
No comments:
Post a Comment